John Cena ikki o‘n yildan ortiq vaqt davomida WWE uchun qat’iyat, intizom va Never Give Up shiorining ramzi bo‘lib keldi. U arenalarni hayqiriq va skandirovkalarga to‘ldirishni, kimlardir uchun qahramon, boshqalar uchun esa asabga tegadigan figura bo‘lishni uddalardi — lekin doimo shouning markazida qolardi. Shuning uchun 48 yoshida ringga qilgan so‘nggi chiqishi shunchaki karyera yakuni emas, balki butun bir davrning xayrlashuvi bo‘lib ko‘rindi.
Hech kim bunday kutmagan so‘nggi jang
Cena’ning xayrlashuv jangi Washingtondagi Capital One Arena’da o‘tgan Saturday Night’s Main Event XLII turnirida bo‘lib o‘tdi. Raqib — og‘ir vazn chempioni Gunther: sovuqqon, “mashina”dek kurashchi, u uchun ustunlikni o‘rnatish va ritmni boshqarish allaqachon o‘ziga xos uslubga aylangan.
Tomoshabinlar, albatta, afsonaning qo‘li ko‘tarilgan chiroyli yakunni kutishardi, biroq ssenariy boshqacha — ancha ramziy yo‘lga burildi. 25 daqiqalik mashaqqatli jangdan so‘ng Cena ilk bor karyerasida taslim bo‘ldi: bo‘g‘ish ushlashiga tushib qolgach, yutqazdi. Paradoksmi? Ko‘proq aniq dramaturgiya. WWE go‘yo ataylab eng kutilmagan joyda nuqtani qo‘ydi — “Hech qachon taslim bo‘lmang” obraziga bevosita qarama-qarshi sahnada.
Shior — shaxsiy kodeksga aylangan g‘oya
“Hech qachon taslim bo‘lmang” shunchaki merchdagi yozuv emasdi. Bu — obrazning karkasi, turmush tarzi va Cena yillar davomida auditoriyaga yetkazib kelgan xabari edi. U o‘zini ideal ko‘rsatishga urinmadi — oddiy haqiqatni aytdi: nafas olayotgan ekansan, imkon bor. Har kuni mehnat qilish, kuch va ishtiyoq bilan turib olish, og‘ir pallalarda parokanda bo‘lmaslik.
Shuning uchun ham so‘nggi jangdagi taslim bo‘lish xarakterning sinishi emas, balki kattalarcha tan olish sifatida qabul qilinadi: hamma narsaning o‘z vaqti bor. Ba’zan “taslim bo‘lmaslik” — cheksiz davom ettirish emas, balki afsonani cho‘zilgan takrorga aylantirmasdan, o‘zing belgilagan shartlarda sahnadan ketishdir.
Afsonalardan hurmat yo‘lagi va The Rock’ning so‘zlari
Xayrlashuv jangidan keyin Cena’ni sohani haqiqatan ham o‘zgartirganlar kabi kuzatishdi. Dwayne “The Rock” Johnson unga ochiqchasiga ehtirom bildirdi va eng muhimi maqom emas, balki yo‘l davomida qanday inson bo‘lib qolishing ekanini ta’kidladi. Bu so‘zlar ayniqsa og‘ir yangradi: Cena WWE uchun allaqachon shunchaki chempion emas, balki ham muxlislar, ham yosh kurashchilar uchun ma’naviy mezon edi.
The Prototype’dan 17 karra world championlikgacha
U WWE bilan shartnomani 2001 yilda imzolagan, o‘sha paytda The Prototype taxallusi bilan ham ko‘ringan. Asl ismi bilan katta debyut esa 27 June 2002 kuni SmackDown’da bo‘lgan — va u Kurt Angle’ga mag‘lubiyat bilan boshlangan. Cena uzoq vaqt to‘g‘ri obrazni izladi, to promolarda freestyle rap o‘qiydigan “Doctor of Thuganomics”ga aylanguncha. Aynan shu burilish edi: tomoshabinlar nihoyat shunchaki atletni emas, balki xarizmatik personajni ko‘rishdi.
Keyin esa — rosterning eng sevimli yulduzlaridan biriga aylanish, WrestleMania’ning main event’ida olti marta qatnashish va rekord darajadagi 17 ta world title. Cena butun bir davrning belgisi bo‘lib qoldi: u bor joyda, asosiy hikoya ham o‘sha yerda edi.
Xayrlashuv turi: rol almashinuvi, title cho‘qqisi va so‘nggi raqiblar
Karyerasini yakunlashini u 2024 yil yozida Money in the Bank’da e’lon qildi va 2025 yil oxirini final chizig‘i sifatida belgiladi. Xayrlashuv marshruti yanvarda Royal Rumble’dan boshlandi — ammo g‘alaba bilan emas, Jey Uso’ga mag‘lubiyat bilan; go‘yo shunday ishora: endi navbat yangi avlodniki.
Bahorda Elimination Chamber’da u uzoq vaqt o‘tib heel rolini sinab ko‘rdi, so‘ng aprel oyida WrestleMania’da Cody Rhodes’ni yengib, 17-chi world title’ni qo‘lga kiritdi. Avgustdagi SummerSlam’da esa Rhodes revansh oldi. Shundan keyin katta afishalar va qattiq to‘qnashuvlar davom etdi — Brock Lesnar, AJ Styles va Sami Zayn. Bularning bari xayrlashuv turining alohida “so‘nggi bob”lari bo‘lib, karyeraning turli sahifalarini yopib bordi.
Nutq o‘rniga ramz: krossovkalar va bilakbog‘lar
Kechaning eng kuchli kadri gongdan keyin yuz berdi. Locker room’dan chiqqanlarning barchasi Cena’ni tabriklash uchun ringga to‘plangan paytda, hurmat belgisi sifatida title belt’larni esa CM Punk va Cody Rhodes topshirganida, Cena uzun xayrlashuv nutqini qilishni tanlamadi.
U boshqacha yo‘l tutdi. Ring kanvasida bilakbog‘larini va krossovkalarini qoldirdi — pro wrestling’da so‘zlardan ham balandroq gapiradigan ishora. Bu shunchaki jihoz emas: obrazning bir bo‘lagi, vizual imzosi, “davr ekipirovkasi” edi. Ketayotib u yana bir bor kameraga va tribunalarga qaradi-da, askarcha sodda ohangda shuni dedi: “Bu yillar davomida sizga xizmat qilish yoqimli bo‘ldi, rahmat”.
Taslim bo‘lish bilan tugamaydigan meros
Cena vaqt tomonidan “ezilgan” yoki “majbur tugatilgan” emas — yakunlangan, butun holatda ketdi. So‘nggi taslim bo‘lish shiorni inkor etmaydi, aksincha uning ma’nosini chuqurlashtiradi: ba’zan jasorat — abadiy kurash emas, balki ayni kerakli pallada, o‘zing qilishing kerak bo‘lgan ishni bajarganingni anglab, nuqtani qo‘yishdir. Agar WWE bir kun afsonani qanday yopish kerakligiga yana namuna izlab qolsa, endi uning qo‘lida referens ssenariy bor — dabdabasiz, ammo ringda kuchli nuqta bilan.
