“Real” yana yutdi — yana bir uyum savollar qoldirdi (lekin Alonso hozircha “tirik”)

Uch o'yinlik “qutqaruv” rejimi: Alonso chekkada turib qoldi

Afişa bo'yicha hammasi deyarli ideal ko'rinardi: Sevilla avvaldan “tiqilib” qolgan, La Liga'dagi so'nggi turlarda esda qolgan yagona narsa — kuchsiz Oviedo ustidan 4:0, qolganlari esa xira. Real esa ko'ngilni ko'taradigan tarkib bilan chiqdi: Dean Huijsen to'liq qaytdi, deyarli barcha pozitsiyalarda asosiylar maydonda. Ha, Valverde hamda odatdagi full-back'lar yo'q edi, lekin baribir — favorit aniq.

Va shu yerda mavsum klassikasi boshlanadi: favorit — ha, lekin yengillik? Nol.

Rodrygo “bugun rejissyor men” rejimini yoqdi

Qisqasi: ikkala gol ham Rodrygo harakatlaridan o'sib chiqdi. 38-daqiqada u frikikni ishlab berdi, to'pni zo'r kesib uzatdi — Bellingham esa bosh bilan “qoqib” qo'ydi. Chiroyli, kattalarcha: standart, pas, tayming — hammasi darslikdagidek.

Keyin Rodrygo yana mini-drama ham qo'shdi: 41-daqiqada Marcão bilan kontaktdan keyin jarima maydonida penalti “suyab” olishga urindi — lekin himoyachi qo'l bilan juda yengil tegdi xolos, hakam Alejandro Muñiz aldanmadi. Ustiga-ustak, Rodrygo'ga simulyatsiya uchun sariq ham ko'rsatdi. Qattiq, lekin bu epizodda bahslashish qiyin.

Rodrygo - Marcão dueli: sariq kartochkali serial

“Go'shtli” joy aynan shu edi: Rodrygo va Marcão butun bo'lim davomida bir-birini “yeb” tashladi. Ba'zi paytlar “hozir kimdir albatta yonadi” degan hissiyot bor edi. Rodrygo 44-daqiqada ortdan urib ketdi — hakam xohlasa ikkinchi sariqni ham bemalol chiqarardi. Lekin omadi kelib qoldi.

Qizilga borib qolgan esa Marcão: 68-daqiqada Bellingham'ni yiqitgach ikkinchi sariqni oldi. Shu bilan duel tugadi; Sevilla 10 kishi bo'lib qoldi, Real esa “endi yengil bo'ladi” degan kayfiyatga kirdi.

Bahssiz penalti, Mbappé'dan bayram shou

Qizildan keyin Real rostdan ham jonlandi, Rodrygo esa go'yo “biroz sehr qo'sh” tugmasini bosdi. 78-daqiqada sal qolsa asar yaratardi — karate uslubidagi zarba, xuddi Zizou davridagi highlight'lardan.

85-daqiqada esa bahs tugaydigan epizod keldi: Rodrygo'ni bu safar Juanlu aniq yiqitdi. Penalti — toshdek. Mbappé esa sovuqqon urdi, bayrami esa Cristiano Ronaldo'ni eslatdi. Ochig'i: La Liga'da 17 goling bo'lsa, biroz “afsona” rolini ham o'ynash mumkin.

Eng xavotirli narsa: pressing ishlamaydi, himoya chizig'i esa juda yuqori

2:0 g'alabaga qaramay, og'izda g'alati ta'm qoladi: Real yana klass va Courtois hisobiga omon qolayotgandek ko'rindi. Yuqori pressing “tutmadi”, lekin Alonso baribir himoya chizig'ini yuqorida ushlab turdi — Sevilla esa bo'sh zonalarga yugurishlar va uzun uzatmalar uchun ideal ssenariyni oldi.

Bu shunchaki hissiyot emas, deyarli fakt: Bernabéu'da “komfort” darajasidan ko'ra ko'proq imkon berildi. Besh katta imkoniyat haqida gap ketdi, jarima maydonidan o'nlab zarbalar bo'ldi. Courtois 5 seyv qildi va jamoani “tanaffusga 0:2, hatto 0:3 bo'lib ketishi mumkin edi” degan kabusdan tortib chiqardi. Mana shuning o'zi qo'rqitadi: to'psiz o'yinda eng yaxshi reja “Tibo hal qiladi” bo'lib qolsa.

Alonso'da g'oyalar bor, lekin hozircha “tok” kelmayapti

Alonso sinadi: Vinícius va Rodrygo'ni ko'pincha kengda emas, ichkari koridorda joylashtirdi; maqsad — raqibning qanot himoyachilarini markazga tortib, ortda bo'sh joy ochish. Lekin faol yugurishlar va harakat kam bo'lgani uchun bu reja “markazga yaqinroq turib oldik” darajasida qolib ketdi. Tchouaméni'ning ba'zan markaziy himoyachilar orasiga tushib, uchlikni hosil qilishi ham qog'ozda mantiqli edi; ammo o'yinda doimiy pozitsiya almashtirish xatolarni ko'paytirdi — ustiga-ustak Arda Güler'ning himoyadagi ko'nikmalari uncha kuchli bo'lmagani yukni yanada oshirdi.

Xullas, kayfiyat shunaqa: murabbiy “qanday bo'lishi kerak” bilan “qanday qila olishadi” orasida murosa izlayapti, lekin hozircha “na u, na bu” chiqyapti. Falokat emas, mayli; lekin “voy” deb ikkinchi marta ochib ko'rging keladigan futbol ham emas.

Barça bilan poyga va shaxsiy rekordlar: bu yerda hammasi zo'r

Yaxshi yangiliklar ham bor, hatto “qirollarcha”:

• Mbappé to'purarlar poygasida uzoqlashdi; La Liga'da 17 gol — bu allaqachon boshqa daraja. Yana bir gap: kalendar yilida Real safida 59 gol urib, Cristiano Ronaldo'ning karyerasidagi eng yaxshi yil natijasiga tenglashdi, ustiga-ustak buni tug'ilgan kunida qildi. Zo'r.
• Rodrygo Sevilla'ga qarshi go'yo “cheat code” bilan o'ynaydi: bu raqibga qarshi jami 4+3 bo'lib qoldi. Eng muhimi — u nihoyat tirik: g'oya bor, dadillik bor.
• Bellingham ham formani qaytardi: yaqinda assistlar tarqatayotgandi, bu safar o'zi yozib qo'ydi.
• Vinícius alohida mavzu: sardor bo'lib tushdi, harakat qildi; lekin golsiz seriya cho'zilyapti (14 o'yin deyishyapti). Yo portlash yaqin, yo psixologik “tiqilib” qoldi.

Jadvaldagi eng muhim narsa: Real Barça'ga bir ochko qoldi (hech bo'lmasa katalonlar qiyin Villarreal o'yiniga chiqquncha).

Fanatlar bahslashyapti — va men ikkalasini ham tushunaman

Shunaqa o'yinlardan keyin kommentlar doim ikki lagerga bo'linadi.

Birinchi lager: “Bu nima endi, dahshat. G'oya yo'q, hammasi bir xil, Champions League'da umuman ish yo'q, himoya o'tkazuvchan. Courtois bo'lmasa tanaffusga 0:2, 0:3 kirardik.” Ochig'i, bunday yozadiganlarni tushunaman. Chunki maydonda haqiqatan ham juda ko'p “signal” bo'ldi.

Ikkinchi lager: “Yangi murabbiy, yangi mavsum; siz nima kutgandingiz — har o'yin 5:0mi? Real — go'zallik uchun emas, g'alaba uchun.” Bunga ham qo'shilmaslik qiyin. Mavsum uzun; chempionliklar estetika bilan emas, ochkolar bilan olinadi.

Men esa o'rtada turaman: natija qimmatli va to'g'ri, lekin Alonso “shunchaki omon qolish” emas, “jamoa qurish”ni xohlasa, maydonda g'oyalar ishlashi shart — faqat ism-familiya yetmaydi.

Keyingi bekat Betis: yanvardagi “haqiqat testi”

Real 2026'ni 4-yanvarda Bernabéu'da Betis o'yini bilan boshlaydi. Va bu o'yin aniq test: yana “yutdik, lekin bizni rosa aylantirishdi”ni ko'rsak, bu endi hissiyot emas, tashxis bo'ladi. Agar o'yin yaxlitroq chiqsa, “ha, moslashuv og'riqlari o'tdi” deyish mumkin.