UFC 308'de Robert Whittaker karşısında ilk rauntta submission’la gelen erken bitirişin ardından Khamzat Chimaev, performansını abartısız şekilde çözümlüyor. Kısa bir sohbette — neden inisiyatifi hızla aldığını, oktagondaki grappling’in olimpik güreşten nasıl ayrıldığını ve bu eşleşmede neden rakibinin şansı olmadığını anlatıyor.
“İlk Saniyede Anladım: Bu Benim Tempom”
— Khamzat, açılış değişiminden sonra ne hissettiniz?
— İlk hareketlerde mesafeyi ve Robert’ın tepkisini okudum. Ritmi yakaladım ve şunu gördüm: oyunu benim tempomda oynuyoruz. Hemen bitirebileceğimi hissedersem uzatmam — gider ve alırım.
Maç Planı ve Kilit An
— Bu önceden yazılmış bir taktik miydi, yoksa doğaçlama mı?
— Game plan her zaman aynı: baskı kurmak, takedown ve kontrol. Takedown tertemiz geçti; yerde kontrolün yeterli olduğunu hızlıca hissettim, pozisyonu direniş görmeden ilerlettim. Oradan submission’a çok kalmadı — işi yaptım ve maçı kapattım.
“Onun Kazanabileceğini Düşünmüyorum”
— Whittaker maçı çevirebilir miydi?
— Açıkçası? Sanmıyorum. Baskımı durduracak araçlar görmedim. Biraz dövüştük, onu devirdim — ve bir dakika içinde netleşti: fark vardı. O çok iyi bir dövüşçü, ama bu eşleşmede benim seviyemde değildi.
UFC Grappling’i ve Olimpik Güreş Arasındaki Fark
— Türler arasındaki farkı özellikle vurguladınız. Sizin için ayrım nerede?
— İnsanlar bunu sık ayırt etmiyor. Olimpik güreş elit bir uzmanlık; beni serbest ya da grekoromende olimpiyat şampiyonunun minderine koyarsanız, kendi düzleminde beni söker. Ama UFC başka: vuruşlar, kafes, clinç, yer oyunu, boğma teknikleri — hepsi bir bütün. Burada takedown’dan kontrole ve bitirişe akış önemlidir. Bu bambaşka bir dil.
“Deli Dolu” İmajı ve Gerçek Cephane
— Sizi sık sık “ilk raunda yüklenen adam” olarak görüyorlar. Ne kadar doğru?
— Agresifim, evet. Ama agresyon delilik değil; hesaplı baskı. Anında bitirebileceğimi hissedersem bitiririm. Gerekirse maçı uzatır, ritmi değiştiririm. Önemli olan sadece güç değil, anlık karardır.
Bu Geceden Ne Alıyorsunuz
— UFC 308’den sonra yanınıza aldığınız ana his nedir?
— Her şeyin çalıştığına dair güven: hazırlık, geçişler, kontrol. Geldim, stilimi dayattım ve soruyu hızlıca kapattım. Ulaşmak istediğim icra seviyesi tam olarak bu. Sırada yeni meydan okumalar var ve aynı hızı, aynı yoğunluğu dayatmaya hazırım.
