Wayne Rooney, kendi programının bir bölümünde, kendisini bir anda ABD basketbol milli takımının yıldızlarla dolu kadrosunun arasında bulduğu Olimpiyat akşamını hatırladı. İngiliz forvet, ortamı LeBron James, Kobe Bryant ve diğer efsanelerle birlikte NBA All-Star seviyesindeki bir takımın kulislerine nadir bir bakış olarak tanımladı ve aile fotoğraf çekimini bozan komik bir ayrıntıyı paylaştı.
“Dream Team” bir kol mesafesinde
Rooney'ye göre orada “bir numaraların” tamamı vardı — LeBron'dan Kobe'ye kadar. Premier Lig tünellerine alışık bir futbolcu için bu, bambaşka bir “panteon” hiyerarşisiyle tanışmaktı: NBA süper yıldızları, teknik ekip, kafile — ve etraflarını saran sıkı bir güvenlik kordonu.
Güvenliğin presi: ilk deneme boşa çıktı
Sadece yanlarına gidip selam vermek isterken Rooney sert bir “çevre hattına” takıldı. Güvenlik faulsüz oynadı: kısa bir durdurma — ve İngiliz, gereksiz bir gürültü çıkarmamak için geriye çekilip uzaklaştığını itiraf ediyor.
LeBron'dan asist: tanıyarak içeri
Aksiyeti tersine çeviren bizzat James oldu: Rooney'i fark etti, seslendi ve akşam grubuna katılmasını rica etti. LeBron'un açıkladığına göre ikili daha önce Nike'ın Portland'daki bir etkinliğinde karşılaşmıştı; dolayısıyla “tanıma” anında çalıştı. Sonuçta futbolcu, parkelerin dışındaki olimpiyat favorisinin nasıl yaşadığını gözlemleyip sohbet ederek ekibin yanında vakit geçirdi.
Kadrajda küçük bir aksilik: ailevi bir nükteli an
Rooney ve eşi Coleen, ABD Milli Takımı oyuncularıyla birkaç kare çekti — ev arşivi için harika bir malzeme gibi görünüyordu. Ancak “foto finişte” komik bir an yaşandı: Wayne'in şakasına göre her karede Coleen'in saçlarına bir saman çöpü takılmıştı. Netice? Bütün bir seri çöpe gitti; geriye ise sıcak bir anı ve stüdyo için hoş bir anekdot kaldı.
Rakamların anlattığından fazlasını söyleyen bir akşam
Bu hikâyede istatistik yok, perimetreden atışlar ya da maç kazandıran hücumlar yok — ama büyük sporun insani tarafına nadir bir bakış var. Rooney için bu, farklı branşların yıldızları arasındaki saygının herhangi bir akreditasyon kartından daha iyi işlediği bir akşamdı; dinleyiciler içinse yüksek sesli isimlerin yanında sade ve canlı anlara da yer olduğunu hatırlatan bir not.
