Her futbol sezonunun kendine özgü bir ritmi vardır; Neymar’ınki ise özellikle göze çarpar: neredeyse on yıldır şubat sonu–mart başı çizgisinde Brezilyalı yıldız ya sakatlık, ya sarı kart birikimi ya da memlekete kısa bir “pencere” için yapılan uçuşlar nedeniyle planların dışına düşüyor. Bu yıl hikâye yeni bir halka daha kazandı: “Santos” ile “Vasco da Gama” maçında gördüğü sarı kart onu otomatik olarak bir sonraki haftadan men ediyor ve o tarih tesadüfen oğlunun 14. doğum gününe denk geliyor. Tesadüf mü? Taraftarlar için kalıcı bir anlatının yeni fırça darbesi; teknik ekip içinse sıkışık fikstürde çözülmesi gereken bir bulmaca.
“Mart teorisi” nasıl doğdu
Çıkış noktası — 2014/15 La Liga sezonu. “Granada” karşısında görülen beşinci sarı kart, “Rayo Vallecano” maçında bir maçlık cezaya yol açtı. Kulüp, futbolcunun birkaç günlüğüne Brezilya’ya uçmasına izin verdi. Bir yıl sonra senaryo tekrarlandı: yine “Rayo”ya karşı beşinci sarı ve yine aile tarihine denk gelen kısa bir mola.
İspanya bölümü: efsanevi geri dönüşten kısa bir iyileşmeye
Mart 2017’de, hâlâ “Barcelona” formasıyla, Şampiyonlar Ligi son 16 turundaki rövanşta “Paris Saint-Germain”e karşı (o meşhur 6:1) kas sakatlığı yaşadı. Ara yaklaşık bir hafta sürdü; yine de futbolcu eve uçmayı başardı. Böylece “mart” düzeni iyice pekişti.
Paris döngüsü: gerçek sakatlıklar ve yeni bir açı
PSG’ye geçişten sonra çizgi kesilmedi. 2018 Şubat sonunda “Marsilya” derbisinde yaşanan ciddi bilek sakatlığı, Neymar’ı 2018 Dünya Kupası’na kadar sahalardan uzak tuttu. Brezilya’dan gelen aile fotoğrafları rehabilitasyon sürecine eşlik etti — burada “teori” demek haksızlık olurdu; sakatlık gerçekten ağırdı.
2019’da sağ ayak tarak kemiğinde (metatars) yine bir hasar. Katar’daki tedavi kampının ardından oyuncu Paris yakınlarındaki tesislere döndü; kız kardeşini ise şık bir Instagram paylaşımıyla uzaktan kutladı.
Efsaneyi yeniden okumak: kız kardeşinin doğum gününden kendi kutlamasına
2020’de odak değişti: taraftarlar, Neymar’ın üç yıl üst üste kendi doğum günü (5 Şubat) civarındaki PSG maçlarını da kaçırdığını fark etti — yine tıbbi gerekçelerle. Yoğun takvim, risk yönetimi ve kırılgan sağlık bölgesi, yılın başını onun için özellikle hassas hâle getirdi.
Marttaki tek istisna
2022’de forvet trendi kırdı: Şampiyonlar Ligi’nde 9 Mart’ta “Real Madrid”e karşı, 13’ünde Ligue 1’de “Bordeaux”ya karşı oynadı. Stereotipi bozan bir kesit gibiydi ama maalesef kalıcı yeni normal olmadı.
Son yılların rehabilitasyonları ve molaları
Sonrasında yine iyileşme şeritleri geldi: 2021’de yükü azaltıp sağlığa odaklandı; 2023’te bileğinden ameliyat oldu; 2024 Mart’ına gelindiğinde ise ağır diz sakatlığının ardından rehabilitasyonunu sürdürüyordu, sahadan uzakta form toplayarak gündeme geliyordu. Brezilya’daki geleneksel karnaval da elbette tartışmaları alevlendirdi.
Eve dönüş: Brezilya sezonu ve yeni bir çakışma
“Santos”a dönüş, Avrupa’daki takvim düğümlerinin kapanacağı izlenimini veriyordu. Ancak yeni bölüm — “Vasco da Gama” maçında görülen sarı kart ve bir sonraki haftayı kaçırma — yine bir aile tarihine, bu kez oğlunun doğum gününe denk geldi. Talimat gereği sarı kart birikiminde otomatik ceza işler; fakat bu durum, “uğursuz mart” efsanesine yeni bir taş daha koydu.
Tesadüf mü, risk yönetimi mi, yoksa sadece fikstür mü?
Duyguları kenara bırakırsak zincirde makul nedenler net: sıkışık fikstür, yüklenme birikimi, tekrarlayan sakatlık bölgeleri (bilek, metatars, kaslar) ve disiplin yaptırımları — hepsi elit bir forvetin hayatının parçası. Ama futbolun kurgusu bazen gerçeklerden baskındır: aile tarihlerinin ve zorunlu araların aynı noktada düzenli buluşması anlatıyı besliyor. Teknik ekip için çıkarım ise açık — “mart faktörü”ne pay bırakacak bir dakika yönetimiyle takımın keskinliğini sezonun kritik haftalarında korumak.
