Barcelona'nın genç kanat oyuncusu Lamine Yamal, büyük beklentilere çoktan alıştı; ancak anlaşılan, onun kendi hedefleri daha da gür çıkıyor. Resonancia de Corazón podcast’ine verdiği sohbette, gösterişten uzak ve sakin bir dille çoğunun nefesini kesecek bir hedefi ortaya koyuyor: “Ballon d'Or”a uzanmakla yetinmeyip bunu birden fazla kez başarmak. Kendi kendine ne kadar talepkâr olduğundan, zafere duyduğu açlıktan ve neden tek bir kupanın asla son nokta olamayacağından söz ettiği bu konuşmayı röportaj formatında ana başlıklarla derledik.
“Hırs tek sayıyla ölçülmez”
— Lamine, “Ballon d'Or”u çoğul olarak telaffuz ediyorsunuz. Bu, kendinize bilinçli bir meydan okuma mı?
— Evet. Zirveyi hayal ederken çıtayı daha yükseğe koymak mantıklı. Kendimi tek bir hedefle sınırlı görmüyorum. Seviyemin ve her gün ortaya koyduğum çalışmanın elverdiği ölçüde birden çok “Ballon d'Or” kazanmak istiyorum.
“Alamadıysam — bir yerde eksik kalmışımdır”
— En büyük bireysel ödül olmadan geçen bir sezon sizin için ne ifade eder?
— Her şeyden önce öz değerlendirme için bir sebeptir. Kazanamıyorsam bir noktada geride kaldığım anlamına gelir: yeterince ilerlememişimdir, yeterince aç olmamışımdır ya da detaylarda hatalar yapmışımdır. Bu benim için bir sinyal: rejimi düzeltmek, antrenmanlara ve topsuz oyuna daha ciddi yaklaşmak, son üçteki karar verme kalitesini artırmak.
“Zaferin mutluluğu — dur işareti değil”
— Diyelim ki ilk kez “Ballon d'Or”u kaldırdınız. Sonrası?
— Elbette mutluluk. Ama bu asla bir dur işareti olmamalı. İlk kupa bir çıkış noktası olmalı. Onun ardından daha fazlasını istemek kaçınılmaz: seviyeyi istikrarlı biçimde doğrulamak, üretkenliği artırmak, büyük maçlarda takıma maksimum fayda sağlamak.
“Bireysel ödüller takım oyunundan filizlenir”
— Bireysel ödüllerin peşinde koşarken kolektifin payı nedir?
— Belirleyici. Bir kanat oyuncusu, tempo ve takım arkadaşlarıyla senkronizasyon üzerinden açılır: kilit ve dikine paslar, pozisyonel hücumlarda otomatikleşmiş kalıplar, pres tetikleyicileri. Sistem çalıştığında en iyi özellikleri göstermek kolaylaşır — dripling, hızlanma, savunma arkasına koşu, bitirici vuruş. Takımın ilerleyişi her zaman bireysel sonuçları da yukarı çeker.
“Sürekli gelişim — tek strateji”
— Şu anda oyununuzda somut olarak neyi geliştiriyorsunuz?
— Kritik anlarda konsantrasyonu ve final aşamasındaki verimliliği: son pası ve bitiriciliği. Ayrıca baskı altında karar verme, hatlar arasında konum alma, alan koşularının zamanlaması ve güçlü ile zayıf ayağım üzerine çalışıyorum. Günlük bir rutin bu; olmadan bireysel ödüllerden söz etmek anlamını yitirir.
Lamine Yamal bir hayalperest gibi değil, net bir yöntemle konuşan bir sporcu gibi duyuluyor: hedef — birden çok “Ballon d'Or”; araç — sistematik çalışma ve acımasız öz eleştiri. Onun için zirve, duvardaki bir fotoğraf değil, bir sonraki tırmanışın basamağı. Tam da bu yaklaşım, iddiaları yüksek sözlerden somut bir kariyer planına dönüştürüyor.
