Betis'in ve İspanya Milli Takımı'nın orta saha oyuncusu Isco, onu Euro 2024'ten eden sakatlığından dönerken, neredeyse her zaman yanında bir kamera vardı. Kameranın arkasında bir televizyon ekibi değil, oyuncu ve yönetmen olan eşi Sara Sálamo duruyordu. Onun için Sessizlik adlı belgesel, La Liga yıldızının rehabilitasyon hikâyesinden ibaret değildi; uzun süre kendisini yalnızca 'bir futbolcunun sevgilisi' olarak gören dünyada, kendi sesini geri kazanma girişimiydi.
Bir futbolcuyla ilişki yüzünden oyunculuk kariyerinin "silindiği" an
Sara, Isco ile ilişkilerinin başlangıcını, güzel bir çiftin romantikleştirilmesiyle değil, gerçek bir nefret dalgasıyla hatırlıyor. Bir anda tiyatro ve sinemadaki yıllarca süren deneyimi, kamuoyunun gözünde adeta yok oldu: insanlar onda artık bir oyuncu değil, yalnızca ünlü orta saha oyuncusunun yanındaki kadını görmeye başladı.
Her röportaj aynı şeye dönüşüyordu: sorular rollerden ya da projelerden değil, partnerinden, attığı gollerden ve yıldız statüsünden açılıyordu. Sálamo, bu dönemi çok zor yaşadığını itiraf ediyor; çünkü profesyonel biyografisinin 'bir futbolcuyla birlikte' olduğu tek bir bilgiye indirgenmiş gibi hissettiğini söylüyor.
"Futbolcu eşi" gölgesinden yönetmen koltuğuna
Isco'nun ağır sakatlıktan dönüşünü anlatan bir film çekme fikri ortaya çıktığında, yönetmen koltuğu için teklif doğrudan Sara'ya geldi. Ancak kabul kararı onun için hiç kolay olmadı. Yeni, artık uzun metrajlı bu projenin de kamuoyu önünde yine yalnızca kocasının adıyla özdeşleştirileceği düşüncesi onu ürkütüyordu.
Kendi sözleriyle, basın günlerine sinema konuşmak için geliyor, ama sonunda hep özel hayatına dair soruları yanıtlıyordu. Buna karşın maçlardan sonra gazeteciler Isco'ya neredeyse hiç ondan bahsetmiyor, oysa aileleri uzun süredir kamunun gözünün önündeydi. Bu dengesizlik, içindeki adaletsizlik ve anlaşılmama hissini daha da büyütüyordu.
Sara, Isco ile ilişkilerini hiçbir zaman 'pazarlamaya' çalışmadıklarının altını çiziyor; çift olarak etraflarında ticari bir marka oluşturmadıklarını ve özel hayatlarını sonsuz bir reality şova çevirmediklerini söylüyor. Bu yüzden, kabul etmeden önce uzun uzun düşünmek zorunda kalmış: bu filmin de onun kimliğini yine bir yıldızın eşi olma statüsüne indirgemek için yeni bir bahane olup olmayacağını sorgulamış.
Televizyon kamerasının göremeyeceği anları gösteren film
Karar, Sálamo'nun şunu fark ettiği anda olgunlaştı: yönetmenlik kontrolü ona büyük futbol hakkında bir parlak dergi filmi daha değil, dürüst ve neredeyse mahrem bir hikâye anlatma şansı veriyordu. Yaratıcı özgürlüğü eline alınca da oyuncuya olan yakınlığını çarpıcı görüntüler için değil, derinlik için kullanmaya karar verdi.
Sessizlik, objektifin nadiren girdiği alanlara bakıyor: spor salonunda geçirilen uzun saatleri, umutsuzluk anlarını, milli takım seviyesine zamanında geri dönememe korkusunu, stadyumun projektörleri kapandığında aile içinde geçen konuşmaları gösteriyor. Bu yapım, yalnızca bir orta saha oyuncusunun iyileşme sürecinin kroniği değil; aynı zamanda ağır bir sakatlık sonrası hem bedenini hem de özsaygısını yeniden inşa etmek zorunda kalan bir insana yöneltilmiş bir bakış.
Gürültülü ismin arkasında yeniden insan göründüğünde
Sara için bu film, kendi mesleki öznesini geri alma girişimi oldu: La Liga yıldızının yanında duran kişinin sadece birinin eşi değil, karmaşık ve dürüst bir hikâye anlatabilecek bir yaratıcı olduğunu hatırlatma çabasıydı. Aynı zamanda, bu karara giden yolun kuşkular ve içsel dirençle dolu olduğunu da kabul ediyor.
Sálamo ile Isco'nun hikâyesi, sadece üst düzey futboldan, kaçırılan bir Euro turnuvasından ve forma mücadelesinden ibaret değil. Aynı zamanda spor dünyasının, çoğu zaman kahramanlarının yanındaki insanların kimliklerini nasıl silip geçtiğine dair bir anlatı. Sessizlik'te futbolcunun eşi, yönetmene dönüşüyor ve forma arkasındaki o gür isim, çok daha derin bir insani hikâyenin yalnızca bir parçası hâline geliyor.
